Yıllar sonra yeniden orada oturuyordu. Papatyaların karşısında. Pek çok şey değişmişti zamanla, o da değişmişti elbette… Büyümüştü. Artık eğlencesi oynadığı oyunlar değildi. Eve geç kaldığında pencereden seslenen yoktu.

Yakında taşınacak olduğum evin önüne geldim ve eve göz gezdirmeye başladım. Ev tahtadan ve eskiydi. Cebimden anahtarı çıkarıp kapıyı açtım. Evin içi de dışı gibi eski ve tahtaları kırık döküktü. Bu evi yenileyip burada yaşamak istiyorum çünkü burası çok güzel bir mahalle.

Neredeyse bir asır olacaktı bu evin bahçesindeki yaşamım. Fidan olarak dikildiğim günleri hatırlıyor ve zamanın ne kadar çabuk, acımasız geçtiğini anlıyordum. Pazarda arkadaşım dutla beraber bir fidan olarak satıldığımız gün dün gibiydi sanki.

Renkli yapraklarla dolu, ışıl ışıl bir ormanda, Narin adında bir salyangoz yaşardı. Narin’in ruhu, adının anlamını tam anlamıyla yansıtırdı. Zarif, ince ve estetikten hoşlanan bir yapısı vardı.

Beni evlat edindiğin günü hatırlıyorum anneciğim. Oğlunun arabasında evine gelmiştim. Benim kullanabileceğim şeyler belliydi. Fazlasını kurcalamamı istemezdin. Ben geldiğimde kıştı. O soğuktan senin sıcacık evine gelmiştim.

Tüm başlangıçlar yeni ufuklara gebedir. Bir tohum atılır toprağa bir orman doğar o tohumun nüvesinden. Tüm başlangıçlar yine onu harekete geçirecek bir el ister; bir güç, bir istek, bir irade. Ve yine hâzineyi bulmak için toprağa kazmayı vurmak gerek.