Muhammet Ali ve Yunus aynı mahallenin çocuklarıydı. İkisi de aynı ev yemeklerini yer, aynı oyunları oynardı. Aynı kaldırıma basardı ayakları aynı okula giderken. Bu kadar aynılığa rağmen farklı iki karakterdi Muhammet Ali ile Yunus.

Çocuk, yılbaşı gecesi üstüne battaniyesini almış, odasından rengârenk süslerle bezeli dükkânlara ve sevimli sokağa bakıyordu. Etrafta pek kimse yoktu. Sokaktakiler de telaş içindeydi. Herkes ya evine ya da yılbaşı etkinliğine yetişmenin derdindeydi.

O gün okuldan döndüğümde kendimi yorgun hissediyordum. Çantamı bir kenara fırlatıp yatağıma uzandım ve gözüm yatağımın başlığındaki küçük düğmelere takıldı. Onlara bakarken bir süre dalıp gittim, sonra gözüm saate kaydı.

Bir zamanlar dünyanın bir yerinde kimsenin bilmediği, gidip göremediği eşsiz güzellikte bir kasaba vardı. Bu kasabada bin bir çeşit çiçek yetişirdi. Bu çiçeklerin arasında çöpleme isimli zehirli bir çiçek de vardı ancak kimse çöplemenin zehirli olduğunu bilmezdi.