Ben Rim... Annemin kara kuzusu, babamın küçük prensesi, dedemin masum meleği... Filistin’de bombalar altında büyüyen küçük bir çocuğum. O sabah yine erkenden kalktım. Çünkü kahvaltıdan sonra dedemle her zamanki gibi oynamaya gidecektim. Dedemle vakit geçirmeyi çok seviyorum. O benim en iyi arkadaşım.

Kahvaltı yaptık ve dedeme gidiyorduk. Dedemin evine geldiğimizde de dedem beni çok güzel bir şekilde karşıladı. Dedem bana sımsıkı sarıldı ve yanağımdan öptü. Dedem beni gördüğünde yüzünde güller açıyordu. Derken evin yakınlarında bomba patladı. Filistin’de yaşamak bir çocuk için çok zor. Burada en çok çocukları öldürüyorlar. Dedem İsrail’in şeytanlaşmış insanlardan oluştuğunu söylüyor.
Şeytanların meleklere hükmedemeyeceğini, her çocuğunda bir melek olduğunu, bu yüzden de en çok çocukları öldürdüğünü söylüyor. Yani hüküm edemediklerini öldürüyorlar. Tek suçumuz vatanımıza sahip çıkmak... Biz Filistin halkı olarak hiçbir zaman isyan etmeyiz. Tüm bunların Allah’ın (c.c.) bir sınavı olduğunu düşünüyoruz ve bu sınavı en yüksek notlarla geçeceğimizi de biliyoruz. Allah (c.c.) bizi cennetin en güzel yerine koyacak. Bizde bunu hak etmek için elimizden geleni yapacağız. Filistinli çocukların oyuncakları, bombaların yıktığı evlerin parçaları ve mermi çekirdekleridir. Filistin’de nerdeyse hiçbir şey yok. Oyuncak, kitap, yemekler çok zor bulunuyor.

Ben Rim... İsrail’in zulüm ettiği Filistinli küçük bir cennet kuşu...