Yıllar sonra yeniden orada oturuyordu. Papatyaların karşısında. Pek çok şey değişmişti zamanla, o da değişmişti elbette… Büyümüştü. Artık eğlencesi oynadığı oyunlar değildi. Eve geç kaldığında pencereden seslenen yoktu. Her sabah karnı ağrıyarak gittiği okul yerini aynı ağrıyla gittiği işe bırakmıştı. Gün sonunda yorgunlukla yediği o yemek eskisi kadar lezzetli gelmiyordu...

Uzunca bir süre yalnızca onları seyretti. Baktıkça mazi gözünde canlandı. Geçmişte saatlerce burada oturur, geleceğin hayalini kurardı. Her şey kusursuzdu o hayallerde. Her daim mutluydu ve kötülüklere yer yoktu. Şimdi ise aynı yerde geçmişin hayalini kuruyordu.

Masallarda kötüler, korsanlar veyahut kötü kalpli cadılardı. Sadece masallarda olmaz mıydı onlar ve masalların sonunda her daim iyiler kazanmaz mıydı? O vakitler kötü kalpli cadıların ya da korsanların gerçekte de olabileceğini, masalın sonunda onların da kazanabileceğini bilmiyordu. Şimdi ise biliyordu. Öğrenmişti. Kötüler de kazanabilirdi… Prensesler ve prensler mutsuz olabilirdi. Aslan fareyi yiyebilir, ağustos böceği karıncaya yardım etmeyebilirdi...

O vakitler hayallerinin sınırı yoktu çünkü diğerlerinin sözlerine göre değil kendi gönlünün isteklerine göre kurardı hayallerini. İnsanların ne kadar düşüncesiz olduğunun, söylenenlerin ona nasıl tesir edeceğinin bilincinde değildi henüz. Düşünmeden konuşuyordu insanlar bunu da öğrenmişti zamanla. Hayallerini onlara göre şekillendirmişti. Başkalarının düşüncelerine, söylediklerine göre yaşıyordu artık. Kendi fikrinin önemi yoktu. Kendi sesini duyamayacak vaziyete gelmişti. Aslında ne istediğinin ne de hissettiğinin farkındaydı. Her daim kendini değiştirmek için çabalamıştı fakat onları değiştirmeyi aklına dahi getirmemiş, hayatını yalnızca onların istediği ”kusursuz” kişi olmaya adamıştı. Bir süre sonra bunun farkına varmış ancak durumu düzeltmeye cesaret edememişti.

Hava kararmış sokak lambaları yanmaya başlamıştı. “Artık gitme vakti” diye düşündü. Sonra tekrar gelecekti. Söz vermişti kendine. Yavaşça yürümeye başladı. Sonra birden durdu. Son kez bakmak istedi papatyalara. Başını çevirdi. Her biri eskisi gibi duruyordu orada ama o değişmişti. Büyümüştü. Artık biliyordu… Cadılar ve korsanlar gerçekte de vardı ve masalın sonunda onlar kazanabilirdi. Biliyordu, öğrenmişti… İnsanlar düşünmeden konuşurdu.