Ben Rim... Annemin kara kuzusu, babamın küçük prensesi, dedemin masum meleği... Filistin’de bombalar altında büyüyen küçük bir çocuğum. O sabah yine erkenden kalktım.

Sakin, güzel, doğa harikası bir köyde yaşlı bir çiftçi köpeğiyle birlikte ahşap kulübesinde yaşamaktaydı. Bir gün çiftçi, göl manzaralı kulübesinin önündeki salıncakta kitap okurken köpeği yanında uyuyordu.

Elif, o sabah uyandığında epey keyifsizdi. Bu yüzden güneş o ışıktan elleriyle onun yüzünü okşadığında bu onu biraz olsun sevindirmedi.

Kelvingrove Müzesi’nin unutulmuş, rutubet kokan koridorlarında sessizlik hâkimdi. Tabloların bulunduğu kasvetli koridoru geçtikçe ayak sesleri daha da azalıyordu.

Saatlerdir bir damla su değmemişti dudaklarına. Günlerdir ayakları bottan dışarı çıkmamıştı. Aylardır çatışmadan çatışmaya giriyordu vatanı için. Yıllardır bunu yaşıyordu otuz beş yaşındaki Orhan.

Gün bitmişti. Artık gökyüzünde yıldızların gösteri zamanıydı. Kimi yerini beğenmeyip başka bir yere kayıyor kimi de bir önceki geceden kalan oyunu sergiliyordu. Gösteri devam ederken hava birden soğudu ve kar yağmaya başladı.