Duyabiliyor musun sana yazdığım kitabın sesini? 
Sonbaharda dökülen yaprakların uğultusuyla yarışıyor. 
O yapraklar yere kavuşmak için dalından koparıyor kendini. 
Ya benim gözlerimin kopardığı çığlıklar mı yetmiyor?

Sen ve ben arasına çoktan bağlaçlar giriyor.
Şık bir ev, araba, kıyafet mi kesiyor nefesini.
Evrendeki tek bir iğne bile o gün gidiyor.
Sen için ayırdığım servet uyuyor, giymiş elbisesini.