O bahşetti
Ağaçları biz büyüttük
Önce salıverdik duyguları denize
Ağlara takılan
Bizden başkası değildi

Yağmur ağlayan çocuklara verilen bir
Hediyeydi sıcak günlerde

Son dakika
Elinde meşale bütün pusuları delerek
Aydınlığı insanlığın emrine vermeye
Geliyor seher

Asırlık bir ağacın gölgesine
Boylu boyuna uzanıyor yapraklar
Gelen sonbahardır giden yaz
Az bir zaman
Tabiri yok sözlüklerde
Çürüyüp kaybolma vakti kadar

Güneş yazın olumsuz cevabına aldırmadan
Tatile gidiyor bir başka dönenceye
Bir daha yaz gelene kadar

İşte çocuk yağmurla ıslatıyor
Oyuncaklarına dokunan elleri

Üzerinden köprü geçen dereler gibi
Uzlaşmaya çalışıyor şehrin iki yakası
Hem nesnesi bu şehrin hem öznesi çocuk
Yol örüyor parke taşlardan hayatını yürümek için