Bir el uzanır, kalbe dokunur,
Paylaşmak denen o büyük duygu,
En umulmadık anda
Ruhun ortasına kurulur.
Ne çok zengin eder bizi
Bölündükçe büyür,
Yüceltir insanın iklimini.
Bir ekmeği kırmak yarı yarıya,
Bir gülüşü sunmak karşılıksız,
Kardeşçe, dostça paylaşılınca
Bir anda merhem olur yaralara.
Bir damla su, bir damla sevgi,
Bir yüreğin sıcağı yetmez mi?
Paylaştıkça eksilmez, artar hayat,
Gönüllerde iz bırakır usulca.
Belki bir söz, belki bir umut,
Beklentini yitirmişken gelen
Paylaşmak, insana en iyi hissettiren…
Ne kadar verirsen, o kadar sen,
O kadar, senin kalbinde büyüyen…