Umut hakkında konuşmak istiyorum. İçimizdeki o “bitti” derken “bitmedi”, “bırak artık” derken “devam edersen başarabilirsin” diyen ses. Eğer başarmak istiyorsanız dinlemeniz gereken içinizdeki o ses. Yapabileceğinizi düşünüp içinizdeki o sese ve kendinize bir şans verirseniz yıldızların ulaşılabilir olduğunu ve zor dediğiniz şeylerin o kadar da zor olmadığını anlarsınız. Sizlere bana umudu hatırlatan hikâyemi anlatmak istiyorum.

Bu yaz annem eve bir fesleğen fidanı getirdi. Eve geldiğinde fidan kupkuruydu. Mecazi anlamda değil. Gerçekten de yeşil bir yaprağı bile yoktu. Neden yaptım bilmiyorum, neye güvenerek, neye inanarak... Ama
 
fesleğeni sulamaya başladım. Bir süre sonra iki yaprağın yeşerdiğini fark ettim. Bu beni daha da cesaretlendirdi ve ümitlendirdi. Her gün fesleğeni suladım. Bugün fesleğenimin sayamayacağım kadar yaprağı var. Hatta bembeyaz çiçekleri var.

Fesleğenime her baktığımda neden vazgeçmemem gerektiğini hatırlıyorum. Sizlere bunları anlatıyorum çünkü birçoğumuzun vazgeçerek, korkuların ve ihtimallerin bizi geri çekmesine izin vererek potansiyellerimizi harcadığımızı biliyorum.

Unutmayın; her zaman sıfırdan başlayabilirsiniz, mola verebilirsiniz, nefes alabilirsiniz ama başarmak istiyorsanız denemeyi bırakamaz veya ümitsiz olamazsınız.