Yaşamayı hakkeden çocuklar vardı,
Kurşun geçirmez düşleri vardı.
Her çocuğun bir annesi, babası vardı;
Kahrolası zalimler yıktı savurdu onları.
Bir babanın feryadı,
Bir annenin gözyaşları,
Ah! Gitme evladım, gitme.
Sen daha çok küçüksün.
Toprak soğuk, üşürsün.
Yeni doğmuş bebekler,
Hep savaşa gelmişler.
Her birinin feryadı,
Annem, babam neredeler?
Ellerine oyuncak alacak canlar,
Avuçlarından kanlar akar.
Sıcak yerde yatacak bedenleri,
Soğuk betonlarda ölmeyi bekler.
Ya o dilsiz hayvanlar,
Minik patili dostlar?

Bir sevgiye muhtaçlar.
Korkudan titriyorlar.
Her gecenin sonunda,
Bir aydınlık sabah vardır.
Sen ağlama yeter ki
Sarılır bir gün yaralar.
Elbet sonunda zafer var.