| Fotoğraf | Başlık |
|---|---|
 |
Muallim Trraaak! Trraaak! Tren; o demirden nallarıyla, yine demirden olan kavisli, kendine münhasır yolunu dövüyor, son demlerini yaşayan emektar bir at gibi soluyarak ama tökezlemeksizin ağır ağır ilerliyordu. |
 |
Ben Minik Bir Fidan Sabahın sessizliğini bozan muhabbetlerle uyanırım her gün. Yürüyen üniformaların içinde parlayan gözlere selam veririm. Anlamaz zaman zaman bunu çoğu kimse. Bazen anlayan olur, bakar derin derin. |