Page 37 - Puli Edebiyat 2. Sayı
P. 37
Rize, Ardeşen, Şehit Ömer Halisdemir Fen Lisesi Şiir
KIRMIZI BALON
Rümeysa Erbaş
Ayşe küçük bir kız çocuğu, cennet kokulu.
Saçlarında ince gevşemiş örgüler…
Evinde küçük bir soba, sönmüş.
Ayaklarında yırtık kırmızı pabuçlar…
Siyah adamlar geliyor, bir dertleri var.
Ayşe bir gece ansızın bir ses duyar. Ellerinde silah var, camlara sıkıyorlar.
Küçük kalbi korkuyla atmaya başlar. Ne istiyorlar Ayşe’den, kırmızı balonundan?
Nedir bu ses? Ne istiyorlar çocukların gülümsemesinden?
Bir gece ansızın Gazze’deki bu ses nedir?
Bir de asker deniyormuş şu soysuzlara;
Ayşe gecenin karanlığında yalnız kalır. Sivilleri vurup öldürüyorlarmış, ayırt etmeden.
Nerededir annesi, babası, oyunlar oynadığı abisi? Bombalıyorlarmış evleri, biber gazı sıkıyorlarmış.
Nerededir insanlar, mahalledeki çocuklar? Birden şiddetli bir rüzgâr…
Nerededir su içtiği çeşme, kerpiç duvarlar? Ayşe balonu sıkı sıkı tutar.
Nerededir Gazze? Ama dayanamaz, balonun ipi kopar.
Balon Ayşe’nin elinden kaçar.
Tek bir şey kalır Gazze’den geri.
Babasının yaş gününde aldığı balon, kırmızı renkli. Ne uğruna ölüyor çocuklar!
Minik ayakları ile attı bir iki adım ileri. Ne uğruna yetim kalıyorlar!
Aldı eline balonu huzur doldu küçük kalbi. Şimdi Ayşe’nin balonu göklerde,
Ayşe de onunla birlikte…
Allah’ım nedir bu hınç nefret?
Neden bunu yapıyorlar masum çocuklara?
Daha ona kadar sayamazken
Neden başlarına yüzlerce mermi?
Neden?
36
