Page 35 - Puli Edebiyat 2. Sayı

Rize, Merkez, Cumhuriyet Ortaokulu Öykü

RABİA
Tuğçe Özendi

Ben Rabia, on bir yaşındayım. önünden bir öğretmen beni aldı ve Melisa, sadece arkadaş olabilir
Maalesef görme engelli olarak dün- sınıfıma kadar götürdü. Onun gitme- miyiz diye soracaktım.
yaya geldim. Yeni bir güne uyanmış- siyle birlikte zil de çaldı zaten.
tım. Kahvaltının ardından, annem Tabii ki, neden olmasın.
üzerimi giyinmeme yardım etmek Öğretmen sınıfa girdi: Bu olaydan sonra günler ayları,
için yanıma geldiğinde bugün giydi- Günaydın çocuklar. Bugün ara- aylar yılları kovaladı. Bu sırada Melisa
ğim kıyafetin rengi neye benziyordu mıza yeni bir arkadaşımız katıldı. aramızda çok yakın bir bağ oluş-
diye merak edemeden duramadım İsmin neydi kızım? tu. Melisa hayatımı hiç görmediğim
yine. Anneme artık renkler hakkın- renkler ile boyamıştı. Bana arkadaş-
da sorular sormayı çok uzun süre Melisa. lığımız boyunca ne gördüyse anlattı.
önce bırakmıştım çünkü ne sorum Bir derdimiz, sevincimiz olduğunda
ne de yanıtı değişiyordu. Annemin Peki kızım. İstediğin bir yere ilk birbirimizi bulur anlatırdık.
dediğine göre renkler çok güzeldi. otur.
Çiçekler, gökyüzü, doğa vb. şeyler Adım sesleri bana doğru yakla- Bir gün hayatımı değiştirecek o
hep cıvıl cıvılmış. Zaten tüm renkler şıyordu. Hemen arkamdaki sıraya haberi aldım. Bana birisi bir çift göz
harika değil mi? Oysaki ben hiçbirini oturdu. Acaba nasıl birisiydi? Hoca bağışlamıştı. Sevinçten havalara uç-
göremiyordum. derse geçtiğini belirterek konuyu muştum. Bu haberi Melisa’ya ver-
Ben bunları düşünürken annem- anlatmaya başladı. Bir süre sonra mek için onu aradım fakat telefonu
açmadı. Duymamıştır diye sorun
le beraber okulun yolunu tutmuştuk zil çaldı. Karanlığa gömüldüğüm bir etmedim. Babam ile annemin evde
bile. Bu sırada ben de düşünmeye anda arkamda bir ses işittim. dört döndükleri salondan duyulu-
devam ettim. Yalnızca merak ettiğim Bir saniye bekler misin lütfen? yordu. Onların bu haline gülmemek
renkler değildi; sevdiklerimin yüzü- elde değildi. Arabaya bindiğimizde
nü, okulumu, parkta oynayan çocuk- Sesin Melisa’ya ait olduğu bel- en sevdiğimiz şarkılar açıldı, en gü-
ları her şeyi ama her şeyi çok merak liydi; fakat yine de tanımamazlıktan zel konular konuşuldu. Hastaneye
ediyordum. Bu sırada okula varmış- gelerek: vardığımızda beni ameliyathaneye
tık bile. Her zamanki gibi kapının aldılar ve yapacakları işlem hakkında
Sen kimsin?

34