Page 36 - Puli Edebiyat 2. Sayı

kısa bir bilgi verdiler. Ameliyat masa- en mutlu günümde ortalarda yoktu? şimdi üzüntüden ağlayamıyordum.
sından kalktığımda gözlerim hala ka- Herkesi ilk defa gördüğüm için bir ki- Bir zamanlar Melisa bana göremedi-
palıydı, yavaş yavaş göz kırpma hissi şiye soracağım soruyu ortaya atarak ğim için etrafı anlatırdı. Şimdi benim
geldi. Normal bir insana göz kırptı- cevap bekleyeceğim: gözlerim var ama o yok. Vücudumun
ğıma sevindiğimi söylesem bana gü- onda birini kaplamayacak o gözler, o
lerdi fakat o an yaşadığım mutluluk Melisa nerede, göremedim onu. an yük olmuştu bana.
anlatılmazdı. Gözlerimi açtım, bir an (Ortama sessizlik çöktü, ardından
her şeyi bulanık gördüm. İlk bakış- bir kadın konuştu.) Benden ses gelmeyince orta yaşlı,
ta her şey renkli ve belirsizdi. Etrafa saçları hafif ağırmış, boynun bükük
odaklanmaya başladım. İnanılmazdı! Ben Melisa’nın annesiyim Melisa bir kadın:
Tıpkı annemin anlattığı gibi çiçek- senden sık sık bahsederdi. Yarın cenaze törenimiz var, dedi.
ler rengârenkti, camdan içeri düşen
ışık huzmesi yüzüme vurunca yarım (Anlıyorum anlamında, kafamı ya- Bu annemdi, sesinden tanımış-
yamalak gülümsedim. Gördüğüm bu vaşça aşağı yukarı hareket ettirdim. tım. Anneme sarıldım, ardı ardına
manzara benim için bir mucizeydi. Ardından Melisa’nın annesi, bir ka- gelen hıçkırıklarla beraber hüngür
Etrafımdaki dünya sadece dokuna- dından onay istercesine, baktı ve ar- hüngür ağladım. Sonrasında eve git-
rak ve duyarak keşfettiğim dünyadan dından devam etti. tik ve cenaze saatine kadar uyudum.
daha zengin ve karmaşıktı. Küçücük Sana yalan söylemek istemiyo-
odada bu kadar zenginlik varken kim rum kızım. Melisa bundan kısa bir Cenaze töreninin girişine gelmiş-
bilir dışarıda ne gibi güzellikler var? süre önce hastalandı, buraya tedavisi tik, her yer renkli çiçeklerle ve bo-
yumu aşan ağaçlarla doluydu. Girişte
Derin bir sessizliğin ardından et- için taşındık ve son zamanlarda has- duran adam hepimize birer kağıt ver-
rafa baktım. İnsanların yüzlerini, sev- talığı ilerlemeye devam ediyordu. di. Üstünde Melisa’nın fotoğrafı var-
diklerimin gülümsemelerini ve ailemi (Devam edemeyeceğini belirterek dı. Bir daha Melisa’yı göremeyeceği-
gördüm. O an gözlerimden birkaç ağlamaya başladı, ardından biri elini mi o an daha iyi anladım. Fotoğrafa
damla gözyaşı firar etti. Mutluluktan destek amaçlı yanındaki kadının om- daha dikkatli baktım. Kahverengi,
ağlamak bu olsa gerek diye dü- zuna koydu.)Kafamı kaldırıp yüzüne dalgalı saçları, yemyeşil gözleri vardı;
şündüm. “ Görmek …” Ne güzeldi! baktım. çok güzeldi. Annem daha önce an-
Görmeye başlamak içimde büyük bir latmıştı Melisa’yı bana ama görmek
coşku ve minnettarlık uyandırdı. Her O öldü. Sana bağışlanan gözler duymaktan farklı bir histi.
bir detay benim için hazine gibiydi. Melisa’ya ait.
O an karanlığın ardından gelen ışığın O gün kendime bir söz verdim.
ne kadar değerli olduğunu anladım. Son cümleyle yıkılmış durum- Melisa ölmüştü, evet ama ben onun
Sahi benim karanlık günlerimde ışığı- dayım adeta. Arabada ameliyat ola- ruhunu daima yaşatacaktım. Tıpkı
nı duvarlara yansıtan, görmüyorken cağım için kutlama yaparken meğer ben derin bir karanlığın içindeyken
bana gökkuşağını izleten kişi, niçin Melisa’nın ölümünü kutluyormuşum. bana gökkuşağını gösterdiği gibi...
Az önce sevinç gözyaşı dökerken

35