Page 22 - Puli Edebiyat 2. Sayı
P. 22

bembeyazdı.  Etrafta  eski  bir  kapıdan  başka   an aklına arkadaşları ve ailesi geldi. Haksızlık
                       bir hiçbir şey yoktu. Kapıyı açınca karşısına   etmişti.  Şimdiye  kadar  hep  yalnız  yaşamak
                       başka  bir  kapı  çıktı.  Onu  da  açtı  başka  bir   istemişti. Artık hatasını anlamıştı. Eğer bura-
                       kapı…  Merve’nin  açtığı  her  kapı  küçülüyor-  dan kurtulabilirse ailesinden özür dileyecek,
                       du.  Bu  yüzden  kapılardan  zorla  geçiyordu.   bir daha onları asla terk etmeyecekti.
                       Son kapının ardında gördükleri onu şaşırttı.
                       Burada her şey kâğıttandı. Etrafına bakınır-  Zaman iyice azalmıştı. Etrafındaki nesne-
                       ken  karşısına  bir  yazı  çıktı.  “Dikkat  et,  altı   ler yavaş yavaş silinmeye başladı. Çaresizce
                       saat içinde çıkmazsan sonsuza karar burada   sağa sola koşuyordu. Bir an sağındaki orman-
                       kalırsın.”                              lık alandan tanıdık bir ses duydu. “Merve, bu
                                                               tarafa gel!” Sesin geldiği yöne gitti, orada mi-
                          Çaresizce çıkış kapısını aramaya başladı.   nik dostu Azim’i gördü. Ona sarıldı. “Sen ve
                       Üç  saat  çabucak  geçmişti.  Ayrıca  çok  acık-  arkadaşların beni kurtarmıştınız.” dedi Azim.
                       mıştı. Yürümeye devam etti. Üzerinde mey-  “Al bu çiçekleri, dallarımdan senin için top-
                       veler  olan  kâğıttan  iki  ağaç  çıktı  karşısına.   ladım. Kapı şu tarafta. Unutma ki iyi kalpliler
                       Üzerinde “Beni ye.” yazıyordu. Hangisini yi-  her zaman kazanır.”
                       yeceğini bilemedi. Diğer ağaç, “Sakın o mey-
                       veyi yeme. Onlar zehirli. Benim meyvelerimi   Merve,  Azim’in  gösterdiği  kapıdan  içe-
                       ye.”  dedi.  Merve  zehirli  olmayan  meyveler-  ri  girdi.  Işıktan  kamaşan  gözlerini  yumdu,
                       den  yedi  ve  ağaca  teşekkür  etti.  Ağaç  bir   tekrar  açtığında  kendini  Azim’in  dallarının
                       anda  kayboldu.  Şaşırmıştı  ancak  vakti  azal-  altında  buldu.  Yerinden  kalktı.  Üstündeki
                       dığı için çıkış kapısını aramaya devam etti.   toprakları  silkelerken  elini  cebine  dokundu.
                                                               Bir  şey  vardı  içinde.  Şaşkınlıkla  elini  içeri
                          Etrafına bakınırken karşısına kâğıttan bir   soktu. Azim’in ona verdiği çiçeklerdi cebin-
                       aslan çıktı. Merve, aslandan korkup kaçma-  dekiler.  Gözlerinden  birkaç  damla  yaş  dö-
                       ya başladı. O kaçtıkça aslan onu kovalıyordu.   küldü. Ardından özür dileyip onları ne kadar
                       Kâğıttan bir taşın arkasına saklandı, aslan onu   çok sevdiğini söylemek için ailesinin yanına
                       göremeyince başka yöne gitti. Burada yalnız   koştu.
                       kaldığı için hem korkmuş hem üzülmüştü. O




                                                             21
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27