Page 19 - Puli Edebiyat 2. Sayı

Rize, Merkez, Kömürcüler Ortaokulu Öykü

DÜNYAYI KEŞKE ÇOCUKLAR YÖNETSE
Sude Naz Aksu

Her zamanki gibi erken kalkıp titremeye başladı. Yemek yerken et- annem ve babam da benim ile birlik-
okula gittim. Sınav matematik sı- rafa dökmeye başladı. Birkaç kere de te ağlıyordu. Onlara: “Sizi seven bir
navı olacaktık. Sınavı ilk bitiren ben tabak, bardak kırdı. Annem; babama insanın arkasından o gittikten sonra
oldum, çok çalışmıştım ne de olsa… artık dayanamadığını ve bu duruma bir mı ağlıyorsunuz?” dedim.
Bir anda kapı çaldı ve nöbetçi öğren- çözüm bulması gerektiğini bulamaz
ci beni müdürün çağırdığını söyledi. ise dedemi huzur evine bırakması ge- Aradan yıllar geçti. Dedeme an-
Öğretmenden izin alıp müdürün yanı- rektiğini ya da kendisinin evi terk ede- lattığım gibi hukuk okuyup hâkim
na gittim. Müdürümüz bana babaan- ceğini söyledi. Babam da dedem için oldum. Ardından evlendim. Bir gün
nemin vefat ettiğini ve babamın beni ayrı bir masa ayarladı. Masada plastik kapı çaldı ve annem ile babam gel-
almaya geldiğini söyledi. Ben de he- tabak, bardak ve çatal vardı. Anneme di. Artık elden ayaktan düştükleri
men çantamı topladım, okul çıkışında ve babama çok sinirlenmiştim, yap- için ihtiyaçlarını karşılayamıyorlardı.
beni bekleyen arabamıza yöneldim. tıkları çok yanlıştı. İçimden keşke de- Onları huzurevinin önüne getirdim,
Arabaya bindim ve ön tarafta babamın demin oğlu ben olsam da bu vicdan- sevinmişlerdi çünkü onları sokağa
yanında oturan dedeme baktım, göz- sız anne ve babaya sahip olmasaydım atmamdan korkuyorlardı. “Merak et-
leri dolmuştu. Babam artık dedemin diye geçirdim. Bir gün onlar da yaş- meyin ben sizin gibi gaddar bir in-
bizimle kalacağını söylemişti. Buna lanacaklardı. Belki sakat kalacaklardı san değilim. Sadece tepkinizi merak
sevinmiştim çünkü dedemi seviyor- belki de yatalak… Kim bilir? Çok şükür ettim.” dedim ve ekledim: “Dedeme
dum. Babaannemi gömdük. Birkaç ki dedem de öyle bir şey yok, kendi- azıcık sevgi ve saygı gösterseydiniz
gün sonra bütün cenaze işleri bitmişti. si sapasağlam. Sadece elleri titriyor. en azından onu buraya getirirdiniz.”
dedim. Annem ve babam benden
Annem dedem eve geldiğinden Bir gün ben de ikişer tane bardak, defalarca özür dilediler. Bana da af-
beri çok sinirliydi. Nedenini bilmi- çatal ve tabak aldım. Anneme ve ba- fetmek düştü. Babam eşim ile çok iyi
yordum. Aradan bir ay geçti ve so- bama uzatım. Bunun üzerine bana: anlaştı, oğlum ise anneannesini çok
nunda onun neden bu kadar sinirli “Evladım bunu ne yapalım?” dedi- sevdi. Biz de bu şekilde kocaman bir
olduğunu anladım. Sebebi dedemdi… ler. Ben de “Yaşlanınca size lazım aile olduk. Hayatta ne ekersek onu
Daha doğrusu dedemin bizim evde olacaklar.” dedim. Bu olaydan sonra biçiyoruz aslında… Yaşam tıpkı Yunus
olmasıydı… dedemle hep ben ilgilendim ve an- Emre’nin dizelerindeki gibi değil mi?
nemlerle asla aynı masaya oturma-
Dedemin bir süre sonra anemi dım. Aradan bir yıl geçti ve dedem “Sen eğri isen yok başka doğru
ve kalsiyum eksikliği nedeniyle eli kalp krizinden vefat etti. Cenazede Sen doğru isen yok başka eğri…”

18