Page 48 - Puli Edebiyat 2. Sayı

Rize, Pazar, Pazar Fen Lisesi Mektup

AÇMAYI BEKLEYEN ÇİÇEKLER
Medine Kestane

Ben, savaş yüzünden hem ök- giriyor, hissediyorum. Ayırıyorlar Hayallerimle yaşıyorum, hayata
süz hem yetim kalanım. Ben hak- beni vatanımdan, hayatımdan. veda etmeden önce. Bir güvercin
larımı aramak istesem canımdan Sessizliğin gürültüsü sarıyor dört geçiveriyor mabedimin üstün-
olanım. Ben, kardeşimi korumak bir yanı. Bomba ve silah sesleri den. Ah, şu kadar özgür olabil-
için kolunu kaybedenim. Ben, korkunç bir melodi oluşturuyor. seydim, diye geçiriyorum içim-
zorla alıkonulup hayata küsenim. den. Tutardım yolu, ilerlerdim
Ben, can veren masumların sesi- Gözlerimi kapatıyorum, ha- mütemadiyen.
yim. Ben Gazzeli çocuk… yal ediyorum yaşamımı. Savaşlar
olmasaydı; özgürlük, barış ve Özgürlük, bir sevgi çağlaya-
Sağıma bakıyorum; her yer adalet sarsaydı tüm dünyayı. nıydı. Ufuklardan kopup gelen
ıssız, körpe, bilinmez bir oda- Haklarımız yenilmese, sustukla- güneş ışınları, kumsaldaki son-
cık. Soluma bakıyorum, bin bir rımızı dile getirebilsek. “Neden?” suz dalgalardı. Rüzgârın tatlı
çeşit yalnızlık. İlerliyorum yol diye haykırabilsek. Annemi özlü- esintisi, yaşamın çoğunluğuydu.
boyunca. Ne gelen var ne giden. yorum mesela, her sabah şefkatle Özgürlük, sahip olamadığımız bir
Diyorum kendi kendime: “Acep bana sarılmasını… Babamı özlü- güzellikti. Ne çok isterdik istikba-
ne iştir bu böyle?” İnanamıyorum yorum, saçlarımı okşamasını… li kalbimizde yeşertmeyi. Çiçek
gözlerime. Yerde bir kedi görü- Öğretmenimi özlüyorum, bana bahçesi olurdu her yer, filiz verir-
yorum, bacağı kopmaktan hal- hayatı anlamlı kılmasını… Yoldan di tomurcuklar. Bizler kaldık sisli
lice. Alayım, sarayım yaralarını geçerken selamladığım o çınar dağların ardında. Çiçeklerimiz
diyorum. Görünmez kollar tu- ağacını, her sabah büyük bir se- soldu, gülüşümüz kayboldu. Sulh
tup çekiyor beni ebedi karanlığa. vinçle beslediğim sokak hayvan- içinde yaşamalıydık. Sonuçta he-
Durun, diyorum. Yapmayın kıy- larını özlüyorum. Şimdi kaldım pimiz aynıydık. Yine de küçük
mayın bize; sevdiklerimize, aile- koca diyarda yalnız ve biçare. bir umut var yüreğimde. Hayata
mize… Dinlemiyorlar, dinlemek Umutsuzluk sarıyor benliğimi, veda etsem de yaşatın beni
istemiyorlar. Göğsüme bir sancı hapsoluyorum karanlığın içine. hayallerinizde.

47