Page 13 - Puli Edebiyat 2. Sayı

Rize, Çamlıhemşin, Çamlıhemşin ÇPAL Şiir

YALNIZLIK SENFONİSİ

Eylül Baltaoğlu

Sessizliğin ördüğü derin gölgelerde,
Yalnızlık, sessiz bir acı ortada.
Yalnız bir kalp, anlatılmamış bir ruh.

Ayın yumuşak, gümüş rengi parıltısının altında,
Yalnız bir gezgin,
Adımları yankısı gecenin.
Rüzgârın fısıltıları, yalnız bir şarkı,
Bir yalnızlık senfonisi, uzun süre çalınan.
Yankılar içi boş odalarda geri dönüyor,
Boş sokaklar ve boş bakışlar arasında, Yalnızlık, sessiz, görünmeyen bir yutkunuş.
İnsan taşır kendini, yalnızlığını. Gecenin sessizliği, kasvetli bir dost.
Gölgelerle bir dans, gözyaşlarının valsi,
Yalnızlığın sessizliğinde kalp ulur.
Yine de kalbin sessiz tefekküründe,
Yalnızlık, kendini keşfetme hissini doğurur.
Yüzler denizindeki izolasyon adacıkları, İçeriye doğru bir yolculuk, ayak basılmamış bir yol,
Kalabalık ortamlarda yalnızlık, Yalnızlıkta bulur gizli bir tanrı, insan.
Mavinin tonlarıyla boyanmış bir tuval,
Yalnızlık sanatı, hem eski hem de yeni.
Ah, yalnız kalp, teselli bul,
Çünkü yalnızlıkta insan yaklaşır ruha.
Bir dönüşüm, acı içinde bir yeniden doğuş,
Yalnızlık, geçici, geçici bir bela.

12