Page 3 - okulumrize

İSTİKLÂL MARŞI

Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak; Bastığın yerleri “toprak” diyerek geçme, tanı!
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak. Düşün, altındaki binlerce kefensiz yatanı!
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak; Sen şehit oğlusun, incitme, yazıktır atanı;
O benimdir, o benim milletimindir ancak. Verme, dünyaları alsan da bu cennet vatanı.

Çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilâl! Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki fedâ?
Kahraman ırkıma bir gül! Ne bu şiddet bu celâl? Şüheda fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ!
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra helâl, Canı, cananı, bütün varımı alsın da Hüdâ,
Hakkıdır, Hakk’a tapan, milletimin istiklâl! Etmesin tek vatanımdan beni dünyada cüdâ.

Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım. Rûhumun senden, ilâhi, şudur ancak emeli;
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım! Değmesin mabedimin göğsüne na-mahrem eli!
Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner aşarım; Bu ezanlar ki şahadetleri dinin temeli,
Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım. Ebedi yurdumun üstünde benim inlemeli.

Garbın âfakını sarmışsa çelik zırhlı duvar, O zaman vecd ile bin secde eder varsa taşım;
Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var. Her cerihamdan, ilâhi, boşanıp kanlı yaşım,
Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imanı boğar, Fışkırır rûh-i mücerret gibi yerden nâşım;
“Medeniyet!” dediğin tek dişi kalmış canavar? O zaman yükselerek arşa değer belki başım!
Arkadaş! Yurduma alçakları uğratma sakın! Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl;
Siper et gövdeni, dursun bu hayasızca akın. Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl!
Doğacaktır sana vaadettiği günler Hakk’ın; Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl.
Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın. Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet;
Hakkıdır, Hakka tapan milletimin istiklâl!

iii