Dünyaya gözümüzü açtığımızda, pınarlarından merhamet boşalırcasına karşımızda bir "can"; sıcaklığı sıcaklığımıza karışan,

İlk adımlar adımlarına karıştı, hiç düşmedik; sayende,

Ateş alnımıza ve bedenimize bir mıh gibi çakılmışken; titreyen vücudumuz kızgın güneşin altındaki çınar ağacının gölgesi gibi ferah buldu hep,

Okulun ilk gününde içimizde kopan heyecan fırtınaları, güvenli bir liman olan yüreğinde söndü her zaman.

Korkulardan korkmadık, kanatlarının altında olduğumuzu bilerek,

Adım adım büyüdük, hep senin omuzlarında yükselerek,

Biz büyüdükçe hatıralar bıraktık sana; ellerinde çizgiler, yüzünde kırışıklar ve saçlarında ay ışığı...

Anne,

Dilimizden dökülen ilk kelimemiz, oyuna tutuştuğumuz ilk arkadaşımız, yüreğimizi açtığımız ilk sevdamız, kalbimizin içine sokup da dışarıya çıkarmak istemediğimiz...

Büyüsek de gözünde hep küçük kaldığımız,

Küçük kaldığımız gözüne bakıp da daldığımız,

Dağıldığımızda toplayanımız,

Eksildiğimizde tamamlayanımız...

Bir güne nasıl sığdırabilir ki insan seni,

Dünümüz senin, bugünümüz senin, yarınımız senin...

Yarımız senin, bütünümüz senin, varlığımız senin...

Zihnimizin her köşesine işlenmiş annelerimize, duygularımızı ifade etmeye vesile olan bugün dolayısıyla:

İlk olarak şehit annelerinin anneler gününü kutluyorum. Biliriz ki şehitlerimiz manevi dünyadan ellerinizi öpüp kokluyordur ancak bizler de birer evladınız olarak sizlerin ellerinizi saygıyla öpüp sevgilerimizi sunuyoruz.

Ve eline kalem verip ilk harfi öğrettiği her öğrenciyi evladı sayan tüm öğretmen annelerimiz ile güzel vatanımın vefakâr tüm annelerinin anneler gününü kutluyor, kalpten sevgi ve saygılarımı sunuyorum.